Kirsten Schuil
Ik woon samen met mijn vriend aan de Potgieterlaan met uitzicht op de prachtige, groene Spoorweghaven.
In het dagelijks leven help ik organisaties om complexe informatie inzichtelijk te krijgen en helder over te brengen op hun doelgroep (www.anima.nl). Daarnaast heb ik altijd al een grote passie voor natuur en dieren gehad. Vanwege de toenemende biodiversiteitscrisis voel ik een grote noodzaak om mijn vaardigheden ook in te zetten daar waar impactvolle beslissingen worden genomen, zoals in de politiek.
Sinds maart 2024 ben ik duoraadslid voor de Partij voor de Dieren Leiden. Ik hoop via de beschikbare (lokale) expertise de fractie en gemeenteraad te kunnen ondersteunen met relevante kennis en inzichten, zodat er weloverwogen beslissingen gemaakt kunnen worden met een positief effect op Leiden, het klimaat en de biodiversiteit.
Ik ben medeorganisator van Expeditie Leiden (www.expeditieleiden.nl), waar we samen met bewoners en experts de natuur in het Spoorweghavenpad hebben geïnventariseerd.
Mijn straat grenst aan de prachtige Spoorweghaven. Een verborgen pareltje tussen het spoor naar Utrecht en de Potgieterlaan. Dit stuk stadsnatuur is sinds 30 jaar grotendeels onbeheerd gebleven, waardoor de natuur de vrije hand heeft gekregen. Dat is best zeldzaam in een dichtbebouwde stad als Leiden. In 2020 hebben experts en buurtbewoners een jaar lang onderzoek gedaan naar de flora en fauna in het gebied en laten zien hoe waardevol het is voor de natuur. Er zijn meer dan 40 vogelsoorten gespot, zoals de ijsvogel en braamsluiper, en zelfs insecten die al tientallen jaren niet meer zijn gezien in Zuid-Holland. Deze kleine groene plekjes zijn superbelangrijk voor de natuur in de stad, vooral voor de kleine beestjes die vaak over het hoofd worden gezien, maar vanwege hun soortenrijkdom eigenlijk het grootste deel van de stedelijke biodiversiteit uitmaken. Ik ga er nog steeds graag op ‘safari’ om steeds weer andere planten en dieren te ontdekken!
Mijn droom is een stad waarin we de bestaande natuur koesteren, ecologische hotspots een beschermde status geven, en ruimte creëren voor extra natuur. Waarin we als inwoners vanzelfsprekend samenleven met die natuur. Leiden, een stad in een park!
Ik zie ook veel kans voor het meer omarmen van spontane planten: urban rewilding. 'Onkruid', zoals we het vroeger zouden noemen. Deze planten weten precies waar ze wel en niet kunnen groeien, zijn sterk, veerkrachtig én gratis. Juist als je het niet steeds weg schoffelt, kan zo'n perkje een volle, weldadige bos groen worden dat zorgt voor verkoeling, en voedsel en beschutting voor insecten, vogels, egels, etc.
De natuur kan gul zijn, wanneer wij het toestaan en onze mindset durven te veranderen 💚
