Desirée van Keulen

Als kind hielp ik mijn vader in de tuin.
Toen altijd vakanties in de bossen.

Ik heb een bonte carrière: onderwijs, secretarieel, activiteitenbegeleider voor mensen met dementie.
Daarna een eigen bedrijf als verhalenverteller tot 1-1-2023. Waaronder verhalen over natuur & milieu.

Nu kan en mag alles wat ik leuk en interessant vind...
Van het vertalen van Oekraïense sprookjes tot het groener maken van mijn derde tuin...

Ik werk niet meer betaald. 

Vrijwilligerswerk: ik help twee taalmaatjes met ons Nederlands.

Hobby's: vertellen, dichten, fotograferen, tuinieren, lezen

Ik verhuis binnenkort... 
Voorlopig ga ik mijn eigen tuin ver-groenen. 
Er arriveert nogal eens zwerfafval... van buurtbewoners maar ook van mensen die, verdrietig genoeg, dakloos zijn.
Er is een eenvoudige deel-oplossing, maar woningbouw en gemeente verwijzen naar elkaar. Jammer!

Ik droom van een groenere tuin, een groene schutting én een woningbouw die in samenwerking met de gemeente (v.v.) meewerkt bij het eenvoudig weg te werken van plek waar afval wordt gedumpt en die momenteel ook als asbak (stelletje vies-peuken) wordt gebruikt.

Ik droom van een tuin die me niet boven het hoofd groeit.

Een tuin die biologisch en inheems is.

Een tuin die ik niet weer moet leeghalen ('snoeien') van de woningbouw als ik ooit weer wegga.
De geveltuin mocht beide keren blijven, maar de echte tuin... die moet gesloopt...

In mijn nieuwe tuin groeit al wel wat muurleeuwenbek, 1 roos, gele helmbloem, een verdwaald wit viooltje, een vlier op een onhandige plek, 1 esdoorn in het gat van de regenpijp (die moet daar echt weg), een muurvarentje... er is groei maar ruimte voor heel veel meer groei.

Er valt nog genoeg te dromen. Maar eerst nog 'even' verhuizen.